«سبک زندگی مدرن» آن‌گونه که از نیمۀ دوم قرن بیستم، به خصوص از دهۀ ۸۰ حاکم شده است، چند مؤلّفۀ اساسی دارد: عالَم فردانگارانه، مصرف‌گرایی شدید، ایجاد حالت مکانیکی در روابط انسانها، تغییر مدل غذایی، تنوع‌طلبی شدید و... . سبک زندگی مدرن توانسته است در تغییر و تحولات مدرنیته در کشور، خود را به شیوۀ زندگی ایرانی‌ها بقبولاند. در ایران گسترش شهرنشینی، صنعتی شدن، افزایش میزان سواد، حضور زنان در عرصه‌های اجتماعی، گسترش مکان‌های هم‌حضوری زنان و مردان و گسترش کمّی و کیفی وسایل ارتباط‌جمعی سبب تغییر در ارزش‌ها و نگرش‌های ایرانیان شده است؛ ازاین‌رو ارزش‌های فرهنگی ایرانیان یا در حال شکل‌گیری یا در حال بازتولید هستند. در این میان، جوانان بیشتر در معرض تأثیرپذیری از جریان‌ها و فرایندهای تغییر هستند. آنها با توجه به مقتضیات ویژۀ این دوره، آمادگی بیشتری را برای همراه شدن و پذیرفتن هنجارها، ارزش‌ها و نگرش‌های جدید و متفاوت از نسل‌های پیشین دارند.
می‌دانیم که ﺳﺒﮏ ﺯﻧﺪﮔﻲ ﺷﺎﻣﻞ اموری است ﮐﻪ ﺑﻪ ﺑُﻌﺪ ﻓﺮﺩﻱ ﻭ ﺍﺟﺘﻤﺎﻋﻲ و یا مادی و معنوی زندگی انسان مربوط می‌شود. این امور شامل بینش‌ها (ادراک‌ها و اعتقادات) و گرایش‌ها (ارزش‌ها، تمایلات و ترجیحات) هستند که اموری ذهنی یا رفتار درونی‌اند. همچنین رفتارهای بیرونی شامل اعمال هوشیارانه و غیر هوشیارانۀ حالات و وضعیت‌های جسمی و موقعیت‌های اجتماعی هستند.
در سال‌های اخیر این سه سطح از سبک زندگی در حوزه‌های مختلف تحت تأثیر رسانه‌های مختلف، اینترنت، نظام آموزشی و تبادلات فرهنگی با غرب تغییر یافته یا همچنان در حال تغییر است. از جمله مهم‌ترین حوزه‌ها می‌توان به حوزۀ مصرف، حوزۀ اوقات مختلف زندگی، حوزۀ پوشش و حوزۀ تعاملات اجتماعی اشاره کرد.
برگرفته از مجله افق مکث، منتشر شده توسط مرکز پژوهشی مبنا
برای مطالعه ادامه مطلب و دسترسی به نسخه اصلی افق مکث کلیلک کنید
